Dag 10: ‘The valley’ wandelend

14 Mei 2017, Zondag

Vandaag hebben we de eerste drie nachten in Yosemite erop zitten en moeten we verkassen naar een andere plek op dezelfde campint, dus ook in Upper Pines. Dit heeft alles te maken met het boeken/reserveren van de sites. De komende twee dagen zouden we eigenlijk naar Hodgdon Meadow gaan. Echter van Martijn hadden we begrepen dat die plek minder interessant is. Dus voor vertrek uit Nederland heb ik per dag ongeveer 4 keer gekeken of er een plek in Upper Pines vrijkwam. Dat is inderdaad gebeurd en daarom moeten we nu naar een ‘loop’ verderop verhuizen.

Helaas staan er studenten van de Universiteit op onze nieuwe plek en de plek ernaast. Een paar ervan hebben een auto laten staan op de plek waar wij naar toe gaan, onder het motto ‘we wisten niet dat je op tijd weg moest zijn’. Afijn er is geregeld dat ze weggesleept worden. In de tussentijd hebben wij de camper op een parkeerplaats gezet. Op zich helemaal niet erg want dat is ongeveer 600 meter verderop. Aldaar zijn we aan de geplande wandeling begonnen. We hebben een stuk door de vallei zelf gelopen.

Het is bijzonder mooi hier, heel apart zo’n vallei met enorm steile wanden en enorme rotsen die uit 1 stuk graniet bestaan. De losse stukken die op de grond liggen zien er uit zoals een granieten aanrecht eruit ziet. Dus die komen allemaal hier vandaan…. We hebben ook diverse klimmers gezien. Niet mijn ding.

Tijdens de lunch op een picknick bankje stond aan de weg een ranger met een verrekijker naar ‘El Capitan’ (een van de enorme bergen) te kijken en zijn walkie-talkie ging om de haverklap af. Eerst geen aandacht aan besteed, op den duur zelf maar eens door de 600mm telelens van de camera gekeken, maar geen idee waar die man de hele tijd naar keek. Op den duur hoorden we een helicopter aankomen, ik kon hem eerst niet vinden maar hij kwam vanachter de berg en ging voorlangs vlak langs de wand naar beneden. Je kon zien, vooral toen hij nog niet voor de berg vloog, dat er een kabel aanzat met een ‘mand’ of ‘brancard-box’ eronder. Ik heb er wat fotos van genomen. Later toen we de fotos op de computer bekeken kon je zien dat er iemand op die helling was met een helm op, en het lijkt of er rechts van die man een soort hutje is. Dus dit alles zal wel een reddingsoperatie geweest zijn. Er wordt trouwens ook iemand vermist (aanplakbiljetten), dus er gebeuren hier blijkbaar ongelukken. Laatst blijkt er iemand overleden te zijn omdat er een boom op zijn tent viel. (Het is hier gelukkig niet zo aangeharkt als in Duitsland)

We zijn teruggewandeld naar de camper. Vanaf de parkeerplaats teruggereden en dan moet je even wachten omdat de rangers het inkomende verkeer controleert. Vanuit een ‘dump’ plek links stond een enorme truck met een aanhanger die zeker anderhalf keer zo groot was onze camper te wachten om ook binnen te rijden. Die was voor mij, dus ik wacht netjes. Achter mij kwam een auto, die reed op de verkeerde weghelft mij voorbij en ging voor ons staan. De ranger maakte de man echter duidelijk dat hij netjes achteraan moetst aansluiten en dat eerst de truck aan de beurt was en daarna wij. Bleek dat er een aziaat in de auto zat. Dit wordt een patroon en herkenbaar: Amerikanen zijn bijzonder vriendelijk en maken spontaan een praatje of leggen dingen uit als je ergens naar vraagt, en Aziaten dringen voor, trekken zich nergens wat van aan. Typisch. Maar deze man kwam daar duidelijk niet mee weg.

Toen het gezin in de truck naar binnen reed, reed hij iets te dicht langs een paaltje (metaal) waar bij de grond een lelijke pin uitstak. Die pin was de oorzaak van een harde ‘Poef’ die we hoorden, oftwel band lek. Toch erg sneu als zoiets gebeurt.

Na via aanwijzingen van Vera geparkeerd te hebben heeft Vera een boek gelezen en ik ben nog een rondje wezen lopen. Ik pakte mijn camera en toen ik opkeek stond een hert 5 meter bij mij vandaan. Er hobbelden nog twee kleinere varianten acheraan.

‘s-Avonds een vuurtje gestookt. Zoals het hoort via 1 lucifer aangemaakt, zonder aanmaakblokjes uiteraard. We hebben worstjes ge-BBC’d en die met aardappels, sla en naan opgegeten.

De stappenteller staat op 32100 stapjes en 541 kCal.

Nu dit verhaal intypen, straks nog wat lezen, want de batterij van de computer is vrijwel leeg. Dus morgen voor het eerst de generator gebruiken. Verder blijkt dat je best lang met zo’n camper kan leven op gas en water, inclusief koelkast. Toch wel lux zo’n eigen huisje. Bevalt wel.