7 Mei 2017, Zondag
Via de bus en de BART zijn we naar Powel station gereden. En vandaar lopend verder, via China Town naar Fishermens Warf. De zon schijnt volop, het is een graad of 18, maar uit de wind is het heerlijk.
We hadden vantevoren kaartjes gekocht voor de cable-tram, echter bij het beginpunt was het behoorlijk druk, een lange wachtrij. Vandaar dat we zijn gaan lopen. Bij Fishermens Warf de diverse pieren bekeken. En uiteraard de zeerobben gezien. Het is hier behoorlijk touristisch, maar dat was te verwachten. Je hebt hier een goed uitzicht op Alcatraz.
Vera heeft aan iemand gevraagd waar je hier in de buurt mexicaans kunt eten. We hebben daar een burito genomen, erg lekker. Vervolgens verder gelopen naar het eindpunt van een cable-tram. De wachtijd was hier een stuk minder. Zo’n tram maakt gebruik van een kabel die door de grond loopt. Via eenvoudige, grove, hendels bedient de operator of de tram voortgetrokken wordt of remt. Wat ik niet verwacht had is dat dat met grof geweld gaat. Hij moet behoorlijk hard werken om te remmen, hij hangt letterlijk met zijn volle
gewicht aan die handels, maar de weg loopt dan ook stijl naar beneden. Wat ik ook niet wist: Er rijden ook trolly bussen, die in Nederland alleen in Arnhem rijden.
Wat opvalt is hoe aardig de mensen je helpen. Wij weten bijvoorbeeld niet hoe de automaat bij de BART werkt, maar een medewerkster loopt met je mee, en legt precies uit hoe het werkt. Als je het weet is het eenvoudig: Je stopt je creditcard in de automaat en haalt hem eruit, en daarna zoek je op een tabel wat je moet betalen, dat stel je in door met + en – het gedrag te verhogen/verlagen. En daarna print je het kaartje. Simpel. Eigenlijk ervaren we om de haverklap dat je hier zeer vriendelijk en bijzonder behulpzaam geholpen wordt of van info wordt voorzien.
San Francisco, maar eigenlijk het hele gebied eromheen, wordt gekenmerkt door ups en downs, in die zin dat er bijna geen enkel vlak stuk weg is. Wolkenkrabbers zijn er niet veel, erg veel laagbouw in zeer veel stijlen dwars door elkaar heen in alle mogelijke kleuren geschilderd. Waarschijnlijk kennen ze hier geen bureaucraten die zich bezighouden met wat je wel en niet aan je huis mag doen.
Eenmaal terug hebben we op onze nieuwe stoeltjes voor de camper, redelijk uit de wind, met uitzicht op de oceaan, zitten lezen. Wat hebben we het slecht hier….
Vera heeft nog in de hot-tub gelegen en gezwommen, ik heb nog wat meer hoofdstukken gelezen.
Bij het eindpunt wordt de tram gedraaid:
Bij de foto’s is ook iemand te zien die op een spectaculaire manier met een lullig klein visnetje aan het vissen is.
Henk & Vera Blog 