We stonden weer vroeg op, douches heb ik althans een week niet gezien, dus eerst even behelpen met een washandje en water van hooguit een paar graden Celcius. Het vriest net niet. De zon schijnt, dus het lijkt mooi weer te worden. Controleren kun je dat niet want er is geen netwerk.
We gaan eerst naar de General Grant Tree. Dat is hier niet zo heel ver vandaan, ongeveer 2 kilometer ver. Je hebt wel 4 lagen kleding nodig en een fototoestel vasthouden betekend dat je hand bijna vastvriest. Die sequoia’s zijn zo groot dat ze niet in het geheel te fotograferen zijn, verder is het niet al te licht, dus lastig fotograferen. Om de schaal te zien is het handig als er iemand op de foto staat, dan krijg je een indruk van de afmetingen.
Sequoias komen alleen voor aan de westzijde van de Sierra Nevada, niet te verwarren met Redwoods die alleen langs de westkust van Amerika voorkomen. Een Sequoia kan 3200 jaar oud worden, de bast kan 70 centimer dik zijn, takken kunnen een doorsnee hebben van 8 feet en bij de wortels kan de boom een doorsnee hebben van 22 feet. Ze kunnen 311 feet hoog worden.
Natuurlijke vijanden hebben ze niet, ze zijn bestand tegen insecten en vuur vanwege de dikke bast. Dat vuur is ook noodzakelijk voor de ‘cones’ die zaden bevatten, om open te springen. Er is dan door de brand tevens meer licht op de grond van het bos om de zaden te ontkiemen. Ze leggen eigenlijk alleen het loodje door om te vallen, wat kan gebeuren in natte seizoenen met veel wind, omdat hun worterstruktuur beperkt is. De zaden zitten in ‘cones’ ter grootte van een ei. Daar kunnen er per jaar 2000 aan groeien, met in totaal 400.000 zaden. Die ‘cones’ kunnen gesloten tot 20 jaar aan de boom blijven hangen.
De grootte van die bomen valt niet echt op omdat er veel staan, er is geen vergelijking. Het valt pas op als iemand naast zo’n boom staat. Wat de hoogte betreft, in de beschrijving staat dat de General Grant tree vergelijkbaar is met de hoogte van een flat van 26 verdiepingen.
Er ligt een omgevallen sequoia naast een staande, die brandschade heeft. Dat was in het jaar 1900 ook al zo. Op een bord staat een foto van een groep mensen voor de twee bomen wat er precies zo uit ziet zoals het er nu uitziet. Dus over een eeuw heen vergaat zo’n omgevallen boom niet. Ik zou zeggen: Uitermate geschikt hout voor je huis of voor keukenkast deurtjes, gaat nooit kapot, impregneren en schilderen is niet nodig. Jammer alleen dat het 600 jaar duurt voordat een sequoia zijn hoogte bereikt heeft, daarna wordt hij pas dikker. Dus je kunt een houtplantage beginnen voor over 20 generaties, of de bestaande omhakken, dat moeten we maar niet aan Trump vertellen, kan hij weer een decreet uitschrijven om de bescherming van de nationale parken ongedaan te maken.
De terugtocht is min of meer in de mist. Dus dat de zon scheen was van korte duur, het is goed dat we zo vroeg vertrokken zijn. Bij terugkomst eerst maar de kachel aan!
Na wat te lezen zijn we eerst naar het Visitor Centre gegaan om wat info over dit park te bekijken. Zo blijkt op het ‘weer’ bordje dat het ‘s-nachts ongeveer 1 graad is.
Hierna geluncht, bacon en ei, etc. Daarna zijn we teruggelopen naar de parkeerplaats bij de Grant Tree om de North Grove Loop te lopen. Dat is door een stuk bos, zeer afwisselend. Veel verbrande stukken ook. En erg veel sequoias. Maar ook bloeiende bomen en hele kleine bloeiende plantjes tot diverse soorten mos.
Vandaag behalve eekhoorns, een zwart-witte specht en reeen ook een heel klein soort eekhoorn gezien. Die zijn bijzonder snel. Het zijn net racewagentjes zoals die over de grond racen. Met moeite heb ik er een weten te fotograferen. Meestal waren ze al 20 meter verder voordat je de focus goed had staan.
Later weer lekker gekookt in ons rijdende huisje. Het is soms zonnig, soms mistig, en klam. Morgen rijden we naar Barstow, dat is zo’n 5 uur rijden en zijn we weer fully hooked up. Oftewel eindelijk weer wifi. En het zal daar ook wel veel warmer zijn dan hier op 6400 feet hoogte in de bergen van de Siera Nevada.
Henk & Vera Blog 