10 Juni 2017, Zaterdag
We rijden naar Grand Teton en komen er achter dat de korste weg naar de Gros Ventre campsite is afgesloten. Dan moet je een stukje omrijden, het is een kilometer of 30 a 40 om, veel wegen zijn er niet in dit park. En zo hoort het ook.
We krijgen een plek in de buitenste loop, met uitzicht op de rivier en de bergen… het is allen zo bewolkt dat er niet veel van de bergen te zien is. Het systeem is hetzelfde, je staat midden in de natuur, en je plaaats een bewijsje aan het paaltje bij de plek. Op sommige sites moet je alles zelf doen, hier zijn echter wel rangers die de plekken centraal uitdelen en wat regeltjes uitleggen, het is berengebied. Met dat verschil dat hier behalve zwarte beren ook grizzly’s voorkomen. Ook zijn er wat kaarten en dergelijke.
Eigenlijk direct nadat we ons paaltje van het plaatsbewijs hebben voorzien vertrekken we voor een wandeling. We gaan de Taggert Lake trailhead en combineren de wandeling naar Taggert Lake met die van Bradley Lake. Even over afstanden: Dat trailhead ligt ongeveer 20 km bij onze campeerplek vandaan. Je rijdt tussen enorme velden door die begroeid zijn met gras en een plant die iets weg heeft van onze hei, maar dan groen. Natuurlijk hopen we bizons te zien, maar helaas.
De wandeling is overweldigend. Smalle paadjes door bossen en open stukken, velden vol met bloemen, bergen met sneeuw op de achtergrond, meren. Al met al is het drie en een half uur lopen. Bij terugkomst gaan we terug naar de campsite en maken een lunch klaar. En pauzeren.
Vervolgens zijn we naar Jackson gereden en ergens in een zijstraat de camper geparkeerd. Jackson is een gezellig dorpje, met een oud deel wat vol staat met winkeltjes voor touristen. Na op zijn Nederlands de boel bekeken te hebben en niets gekocht te hebben behalve een wegenkaart, besluiten we hier ook een hapje te gaan eten.
Er is wat misverstand m.b.t. onze bestelling. Maar alles komt goed. Lekker gegeten en daarna vroeg Vera aan de bediening of er ook ergens een Rodeo in de buurt was. Jawel in Jackson, ongeveer 6 blokken verderop. Ze boden spontaan aan om uit te zoeken of er ook een ROdeo was in de komende drie dagen. Bleek dat die op deze avond was, en hij begint om 8 uur. Dus we hebben nog een half uur om 6 blokken te lopen, en een blok is groot. Afijn vijf minuten voor aanvang hebben we een plaatje bemachtigd.
Zo’n Rodeo is apart. Het wordt aan elkaar gepraat door iemand, het begint een rondje met de Amerikaanse vlag en daarna zingt een vrouw acapella een lied, en dan begint het. Eerst een aantal cowboys die zo lang mogelijk op een stier moeten proberen te blijven zitten. De meesten houden maar een paar seconden vol en een enkeling een stuk langer. Maarja die beesten springen ook alle kanten op en het gaat heel snel. Er zit heel wat energie in zo’n beestje.
En zo snel kan het gaan:
Een volgend onderdeel bestaat uit hetzelfde idee, maar dan op een paard. Ziet er ook wel heftig uit, dat niemand een trap na krijgt is een wonder. Bij een cowboy gaat het toch redelijk verkeerd, dat wil zeggen hij wordt van het paard geslingerd vlak bij de omheining van de rodeo, waar hij tegenaan gesmeten wordt. Dat is hekwerk van het formaat stijgerbuizen. De man staat niet op en wordt afgevoerd op een brancard.
Vervolgens is er een onderdeel waarbij een kleine koe wordt losgelaten en vlak daarna twee paarden met cowboys die met lasso’s de koe moeten vangen. Eerst een lasso om de nek, en de tweede moet om een achterpoot. Niet eenvoudig. Sommige lukt het totaal niet. En anderen wel. Bij alle onderdelen geldt dat je punten krijgt, maar daar letten wij niet zo op.
Twee man te paard moeten ervoor zorgen dat de stieren en paarden teruggeleid worden naar de uitgang. Mooi om te zien hoe bedreven deze mensen met paarden zijn.
We blijven niet tot het eind. We gaan na negen uur weg, de zon is bijna onder. Teruglopen naar de camper duurt ook nog een half uur en daarna terugrijden naar de campsite. Het is dan al donker, en die wegen zijn niet verlicht. Er staan wel reflectoren, dus het is toch nog wel redelijk te doen. Iets voor half elf parkeren de camper achterwaards in, je ziet geen bal maar Vera geeft goede aanwijzingen.
Het is koud. Nog wat lezen in ben en dan slapen. Morgen staan we op wanneer we er zin in hebben.
Henk & Vera Blog 